In 2023 waren erbij Toastmasters in de VS de jaarlijkse ‘internationale finales ‘spreken in het openbaar. De winnaar was Jocelyn Tyson met een grappige speech in Jerry Seinfeld-stijl met een moraal op het eind. Amerikanen kunnen dat als de besten. Zie hieronder. Daarna volgt een broodnuchtere no-nonsense Hollandse analyse van haar speech en die van haar rivalen.
Persbericht hier. In het kort: Jocelyn Tyson, een apotheker uit New Jersey, pas twee jaar lid van Toastmasters, heeft het internationale kampioenschap public speaking gewonnen na een afvalrace met 30.000 deelnemers uit 148 landen. Uit zeven andere finalisten werd zij als beste verkozen door de jury.
Tysons winnende toespraak, getiteld “Ben Jij Daar Geweest?”, vertelt het verhaal van haar overwinning op zichzelf, doordat ze in 2021 een triatlon voltooide. Hoewel ze tijdens de uitdagende race soms flink worstelde, leidde het luisteren naar haar innerlijke ‘go-getter’, (doorbijter) Tyson naar triomf en stelde haar in staat deze prestatie van haar bucketlist af te strepen.
Ze sluit haar speech af door haar verhaal breder te trekken voor het publiek: “Ik smeek jullie — nee, ik vraag jullie dringend om diep in jezelf te kijken bij de volgende uitdaging. Vind die innerlijke doorbijter in jezelf. Zie hoe ver het je kan brengen. Ik ben daar geweest. Ben jij daar ook geweest?”
Maar wat is de techniek achter haar toespraak?
Afgelopen oktober gaf Jurjen Boorsma, een van de leden van de actieve Amsterdamse Brugman Club een presentatie over The Speech Writing Workbook. Hij had het min of meer toevallig ontdekt als handleiding en werkboek voor clubleden die betere speeches willen geven. De schrijver, Bisanz, is een beroepsspreker die ook District Director van Toastmasters is geweest in 2018. Het boekje kost maar een paar euro en is te downloaden van Amazon. Achteraf herkende Jurjen Tysons techniek. Jurjen: “Ik was eigenlijk stomverbaasd over hoe precies ze de aanwijzingen van Bisanz heeft opgevolgd.”
Bisanz geeft een vaste structuur:
- Begin met een feit of quote, geef dan drie verhalen, en sluit vervolgens af.
- Stel een vraag een het publiek
- Bisanz geeft als pro tip: “The closing remarks should tie into the opening remarks. If you opened your speech up with a quote then why not end your speech with the exact same quote? It’s simple, effective, and fun.“
- Een ‘inspirational speaker’ “gets personal with challenges. The best speakers tell a story about the struggle they had, and they get into the struggle. Some speakers play with verb tense. Speakers shout, ‘I was in pain. I was suffering. My brain like dirt in the vacuum bag! I was about to give up!!!’ BUT the speaker didn’t give up, and he or she succeeded, or the speaker did give up and a gift came from God. There are many versions to the end of facing a challenge, but the feeling good part is always the same!“, schrijft Bisanz.
- Vervolgens moet je van perspectief veranderen. De verteller begint eerst over zichzelf, en verandert het perspectief naar jou, de luisteraar. Je eindigt met wij: “You can bring your speech full circle by getting everybody involved. We, as a community. We, the majority. We, literally everybody in the world, can do anything we put our minds to.“
- Bisanz adviseert om te overdrijven: “you can beef up the funny by beefing up the story. Your discovery wasn’t big, it was MASSIVE! You weren’t driving fast you were driving down the highway at 500 miles an hour! Or something like that.“
- Hij geeft als tip om van heen en weer te lopen op het podium en het midden een woord of slogan te herhalen. “Now, the key to making this stick is to repeat the word or phrase at least 3-4 times at key moments during your speech. Instead of anchoring big punchlines you might want to anchor your word or phrase to front and center stage.” Het is een gimmick, zegt hij, een truukje. Hij raadt een slogan van maximaal vier woorden aan.
En dit is precies wat Jocelyn Tyson doet, constateert Jurjen, na het bekijken van de speech.
- Ze schetst in de opening haar uitdaging en komt met de leus/vraag, aan het publiek: ‘Have you been there?
- De uitdaging heeft drie delen: zwemmen, fietsen en hardlopen. Over elk onderdeel heeft ze een verhaal
- Ze overdrijft komisch en maakt er grote gebaren bij
- Ze loopt heen en weer
- Ze komt steeds terug met de opmerking ‘Have you been there?’, in het midden van het toneel
- Ze vertelt over de enorme uitdaging en dat het bijna niet lukte MAAR het lukte toch
- Ze verandert het perspectief van ik naar jou (impliciet ‘wij’): dit zijn uitdagingen waar jij, waar ieder mens voor staat in zijn leven, zet door!
- Ze eindigt met dezelfde quote die ze in het begin en later in de speech steeds gebruikte: ‘have you been there?’. Precies vier woorden.
“Het is een script” zegt Jurjen. “Ik ben bijna teleurgesteld hoe gemakkelijk het is. Ze heeft een uitstekende speech die ze goed brengt en die inspirerend is, maar als je het patroon doorziet eigenlijk ook wel voorspelbaar is. Een professioneel gebracht inspirerend anekdotisch verhaal geheel volgens het boekje.” Aan de andere kant is dat bemoedigend, vindt Jurjen, “want je kunt dus in twee jaar en met een goede structuur leren om een professioneel verhaal te vertellen dat uitstekend ‘werkt’. Iedereen kan het, ook een apotheker uit New Jersey. Dus ik ook en iedereen die voldoende oefent.”
De nummer twee Nisha Shivram gebruikt dezelfde technieken. Shivram vertelt over haar vliegreis naar de VS samen met iemand, in een reis met drie delen, en hoe ze hierdoor met een schok tot het besef kwam dat ze te kritisch was op andere mensen gevolgd door de conclusie dat jij als mens gemakkelijker en vaker andere mensen moet helpen. Ze eindigt – net als Jocelyn Tyson en precies zoals Bisanz adviseert – met dezelfde quote als waarmee ze begon.
Jurjen: “Ik vond nummer drie, Maryam Ganni, eigenlijk de beste, al won ze brons. Haar speech is iets minder getruct dan die van de anderen. Maar ze vertelt over haar echte vader, hoe hij echt van haar hield, en over haar echte handicap: ze is blind/slechtziend. Haar verhaal is daardoor echter dan de ironische winnaarsspeech over je triathlon, of een voor de hand liggend moralistisch verhaal over vooroordelen en elkaar helpen. Jammer genoeg eindigt Maryam Ganni met een open deur: vrede op aarde. Haar wat matiger slot doet vind ik weinig af aan de authentieke inhoud.”
